آئین نامه اجرایی بند الف وب ماده 49 برنامه سوم در خصوص تعاریف کارفرما ونیروی کار وتخفیفات مالیاتی وبیمه مربوطه
آئین نامه اجرایی بند الف وب ماده ۴۹ برنامه سوم در خصوص تعاریف کارفرما ونیروی کار وتخفیفات مالیاتی وبیمه مربوطه
شماره آیین نامه : ه23955ت/56901
تاریخ آیین نامه : 1379/12/10
آیین‌نامه اجرایی بندهای الف، ب ماده
۴۹ قانون برنامه سوم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی‌ایران
۱۳۷۹.۱۱.۲۶ – ۵۶۹۰۱ . ت۲۳۹۹۵ ه -۱۳۷۹.۱۲.۱۰ – ۶۴۴
شماره: .۵۶۹۰۱ت۲۳۹۹۵ هـ
تاریخ: ۱۳۷۹.۱۲.۱۰
وزارت کار و امور اجتماعی – وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی
سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور
هیأت وزیران در جلسه مورخ ۱۳۷۹.۱۱.۲۶ بنابه پیشنهاد مشترک وزارت کار و امور
اجتماعی، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و سازمان‌مدیریت و برنامه ریزی کشور،
موضوع نامه شماره ۳۱۹.۱۶۱۰-۱۰۵.۷۱۹۷ مورخ ۱۳۷۹.۱۰.۱۸ سازمان مدیریت و برنامه ریزی
کشور و به استناد‌ماده (۴۹) قانون برنامه سوم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی
جمهوری اسلامی ایران – مصوب ۱۳۷۹ – آیین‌نامه اجرایی بندهای (الف) و (ب)ماده یاد
شده را به شرح زیر تصویب نمود:
آیین‌نامه اجرایی بندهای (الف) و (ب) ماده (۴۹) قانون برنامه سوم توسعه اقتصادی،
اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران
ماده ۱- تعاریف :
الف – کارفرما شخصی است که در ماده (۳) قانون کار تعریف شده و اداره کارگاه‌ها و
مؤسسات موضوع این آیین‌نامه را بر عهده دارد.
ب – نیروی کار جدید به کسی اطلاق می‌شود که کارفرما علاوه بر نیروی کار موجود، یا
مازاد بر نیروهای پیش‌بینی شده در طرح و جواز تأسیس در‌کارگاه‌های موجود یا در
کارگاه‌هایی که در دوران برنامه سوم توسعه به بهره برداری می‌رسند، از طریق مراکز
خدمات اشتغال، به کار بگمارد.
تبصره – در مواردی که نیروی کار جدید به جای نیروی کار اخراجی یا مستعفی یا
بازنشسته یا ترک کار نموده در کارگاه‌های موضوع بند (د) ماده (۱)این آیین‌نامه
به کار گمارده شود، کارفرما مشمول استفاده از تسهیلات مندرج در این آیین‌نامه
نخواهد بود.
ج – مراکز خدمات اشتغال موضوع این آیین‌نامه مراکزی هستند که زیر نظر مستقیم وزارت
کار و امور اجتماعی اداره می‌شوند.
د – کارگاه‌ها و مؤسسات مشمول این آیین‌نامه، کارگاه‌های غیر دولتی دایر و موجود
بوده یا کارگاه‌هایی هستند که در دوران برنامه دایر می‌شوند، به شرط‌آنکه مازاد بر
نیروهای پیش بینی شده در طرح و جواز تأسیس، ایجاد اشتغال نمایند.
ماده ۲- کارفرمایان کارگاه‌ها و مؤسسات موضوع بند (د) ماده (۱) آیین‌نامه که پس
از اعلام نیاز به مراکز خدمات اشتغال، فرد یا افراد مورد نظر را از‌بین نیروی کار
معرفی شده از سوی مراکز مزبور انتخاب و به کار می‌گمارند، برای استفاده از تسهیلات
این آیین‌نامه مکلف اند مراتب به کار گماری آنان را‌به مرکز خدمات اشتغال معرفی
کننده فرد، اعلام نمایند.
ماده ۳- کلیه کارفرمایان پس از کسب تأییدیه استخدام نیروی کار جدید از سوی مراکز
خدمات اشتغال، با رعایت تبصره ماده (۱) این آیین‌نامه،مشمول استفاده از تخفیفات
موضوع ماده (۵) این آیین‌نامه خواهند شد.
ماده ۴- ادارات کل کار و امور اجتماعی استان‌ها مکلف اند براساس تأییدیه مراکز
خدمات اشتغال، تعداد کارکنان جدیدالاستخدام معرفی شده از‌سوی مراکز مذکور به
کارفرمایان را با توجه به تاریخ اشتغال آنان مورد بررسی قرار داده و در صورت تأیید
موضوع، حداکثر ظرف ۱۵ روز ضمن صدور‌تأییدیه شرایط احراز برخورداری کارفرما از
تحقیقات ماده (۵) این آیین‌نامه برای فرد یا افراد مورد نظر، مراتب را جهت اعمال
تخفیفات حق بیمه سهم‌کارفرما و مالیات بر حقوق دریافتی کارکنان جدیدالاستخدام به
شعب سازمان تأمین اجتماعی و اداره کل امور اقتصادی و دارایی استان ذی ربط
اعلام‌نمایند.
ماده ۵ – کلیه کارفرمایان کارگاه‌ها و مؤسسات موضوع بند (د) ماده (۱) آیین‌نامه
از کاهش مالیات به میزان مالیات بر حقوق دریافتی از کارکنان بر‌نیروهای موجود، یا
پیش بینی شده در طرح و تخفیف در حق بیمه سهم کارفرما ( موضوع ماده ۲۸ قانون تأمین
اجتماعی) بابت کارکنان مزبور به میزان‌بیست درصد (۲۰%) در استانهای کمتر توسعه
یافته و ده درصد (۱۰%) در سایر استان‌ها برخوردار می‌شوند.
تبصره ۱- تخفیف حق بیمه موضوع این ماده شامل کارگاه‌های مشمول قانون معافیت از
پرداخت حق بیمه سهم کارفرما تا میزان ۵ نفر کارگر، موضوع‌تصویبنامه شماره
.۱۰۶۲۵۴ت.۲۳.هـ مورخ ۱۳۶۹.۲.۱۲ هیأت وزیران نمی‌گردد و کارگاه‌های مذکور منحصرا”
از معافیت قانون مزبور برخوردار‌خواهند بود. اگر واحدهای مشمول تصویبنامه مذکور
مازاد بر ۵ نفر را از طریق مراکز خدمات اشتغال وزارت کار و امور اجتماعی به کار
گیرند، می‌توانند‌از مزایای این آیین‌نامه برخوردار شوند.
تبصره ۲ – اعمال تخفیف موضوع این ماده در مورد افراد به کار گمارده شده منوط به
ارسال صورت مزد و حقوق کارکنان مورد نظر و پرداخت حق‌بیمه سهم بیمه شده و مابقی حق
بیمه سهم کارفرما در مهلت مقرر در قانون تأمین اجتماعی به سازمان تأمین اجتماعی
می‌باشد.
ماده ۶ – سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور مکلف است، سالیانه اعتبار مورد نیاز
برای تأمین حق بیمه تخفیفی موضوع این آیین‌نامه را حداقل به‌طور متوسط برای یکصد
هزار نفر شغل جدید در هر سال، به اضافه تعداد مشاغل مشمول تخفیف سال‌های قبل (در
سال آخر برنامه سوم حداکثر پانصد‌هزار نفر) با در نظر گرفتن میزان تخفیف ماده (۵)
آیین‌نامه، پیش بینی و ضمن ردیف مشخص در بودجه کل کشور منظور و به سازمان تأمین
اجتماعی‌پرداخت نماید.
تبصره – سازمان تأمین اجتماعی مکلف است هر سه ماه یک بار میزان تخفیف حق بیمه و
تعداد افراد برخوردار شده از تخفیف را به سازمان‌مدیریت و برنامه ریزی کشور، وزارت
کار و امور اجتماعی و وزارت امور اقتصادی و دارایی اعلام نماید.
ماده ۷ – اگر به طریقی محرز گردد که نیروی کار جدید معرفی شده قبلاً” در واحد مورد
نظر فعالیت داشته و یا در زمان استفاده از مزایای این آیین‌نامه‌اشتغال به کار
نداشته است، کارگاه برای همیشه از تسهیلات این آیین‌نامه محروم و وزارت کار
واموراجتماعی و سازمان تأمین اجتماعی مجاز خواهند‌بود کارفرمای مربوط را تحت پیگرد
قانونی قرار دهند و ضرر و زیان وارد شده را از وی مطالبه و وصول نمایند.
حسن حبیبی –
معاون اول رییس جمهور
