
ماده 201 قانون مجازات اسلامی
ماده ۲۰۱ قانون مجازات اسلامی سوگند عبارت از گواه قراردادن خداوند بر درستی گفتار اداءکننده سوگند است. منبع:مرکز پژوهش مجلس شورای اسلامی
ماده ۲۰۱ قانون مجازات اسلامی سوگند عبارت از گواه قراردادن خداوند بر درستی گفتار اداءکننده سوگند است. منبع:مرکز پژوهش مجلس شورای اسلامی
ماده ۲۰۲ قانون مجازات اسلامی اداءکننده سوگند باید عاقل، بالغ، قاصد و مختار باشد. منبع:مرکز پژوهش مجلس شورای اسلامی
ماده ۲۰۳ قانون مجازات اسلامی سوگند باید مطابق قرار دادگاه و با لفظ جلاله والله، بالله، تالله یا نام خداوند متعال به سایر زبان ها
ماده ۲۰۴ قانون مجازات اسلامی سوگند باید مطابق با ادعا، صریح در مقصود و بدون هرگونه ابهام باشد و از روی قطع و یقین اداء
ماده ۲۰۵ قانون مجازات اسلامی سوگند باید با لفظ باشد و در صورت تعذر، با نوشتن یا اشاره ای که روشن در مقصود باشد، اداء
ماده ۲۰۶ قانون مجازات اسلامی در مواردی که اشاره، مفهوم نباشد یا قاضی به زبان شخصی که سوگند یاد می کند، آشنا نباشد و یا
ماده ۲۰۷ قانون مجازات اسلامی سوگند فقط نسبت به طرفین دعوی و قائم مقام آن ها مؤثر است. منبع:مرکز پژوهش مجلس شورای اسلامی
ماده ۲۰۸ قانون مجازات اسلامی حدود وتعزیرات با سوگند نفی یا اثبات نمی شود لکن قصاص، دیه، ارش و ضرر و زیان ناشی از جرائم،
ماده ۲۰۹ قانون مجازات اسلامی هرگاه در دعاوی مالی مانند دیه جنایات و همچنین دعاویی که مقصود از آن مال است مانند جنایت خطائی و
ماده ۲۱۰ قانون مجازات اسلامی هرگاه ثابت شود سوگند، دروغ و یا اداءکننده سوگند فاقد شرایط قانونی بوده است، به سوگند مزبور ترتیب اثر داده