برچسب: در مزارعه و مساقات

ماده ۵۱۸ قانون مدنی مزارعه عقدی است که به موجب آن احد طرفین زمینی را برای مدت معینی به طرف دیگر می دهد که آن

ماده ۵۱۹ قانون مدنی در عقد مزارعه حصه ی هر یک از مزارع و عامل باید به نحو اشاعه از قبیل ربع یا ثلث یا

ماده ۵۲۰ قانون مدنی در مزارعه، جایز است شرط شود که یکی از دو طرف علاوه بر حصه ای از حاصل، مال دیگری نیز به

ماده ۵۲۱ قانون مدنی در عقد مزارعه ممکن است هر یک از بذر و عوامل، مال مزارع باشد یا عامل، در این صورت نیز حصه

ماده ۵۲۲ قانون مدنی در عقد مزارعه لازم نیست که متصرف زمین، مالک آن هم باشد ولی لازم است که مالک منافع بوده باشد یا

ماده ۵۲۳ قانون مدنی زمینی که مورد مزارعه است باید برای زرع مقصود، قابل باشد اگر چه محتاج به اصلاح یا تحصیل آب باشد و

ماده ۵۲۴ قانون مدنی نوع زرع باید در عقد مزارعه معین باشد مگر این که بر حسب عرف بلد، معلوم و یا عقد برای مطلق

ماده ۵۲۵ قانون مدنی عقد مزارعه عقدی است لازم. منبع: مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی

ماده ۵۲۶ قانون مدنی هر یک از عامل و مزارع می تواند در صورت غبن، معامله را فسخ کند. منبع: مرکز پژوهش های مجلس شورای

ماده ۵۲۷ قانون مدنی هر گاه زمین به واسطه ی فقدان آب یا علل دیگر از این قبیل، از قابلیت انتفاع خارج شود و رفع