معافیت موضوع ماده 132 و تبصره 4 آن و تبصره3 ماده 154 قانون مالیاتهای مستقیم- منبع مالیات: اشخاص حقوقی- اداره کل مربوط: کاشان

پیوست:

 

 

شماره و تاریخ رأی موردواخواهی: 122- 24/7/79

مربوط به مالیات درآمد اشخاص حقوقی

سال عملکرد یا تعلق مالیات: 75

شماره حوزه مالیاتی 208824

شماره سرممیزی مالیاتی 20882

اداره: امور اقتصادی و دارائی کاشان

تاریخ ابلاغ رأی: 10/9/79

شماره و تاریخ ثبت شکایت 8665-4/30- 5/10/79 و 8757-4/30- 10/10/79

کلاسه شورا 32677

خلاصه واخواهی: 1- این شرکت دارای دو واحد تولید 350 شانه و 500 شانه و یک واحد تکمیل است. ماشین آلات واحد 500 شانه حدود 8 ماه پس از صدور کارت شناسائی مورخ 19/2/69 (که برای واحد 350 شانه صادر گردیده بود)پس از ورود ماشین آلات مربوطه طی 7 فقره پروانه واردات در شش ماهه اول سال 71 به هم راه دو دستگاه ایرانی نصب و از مهرتا بهمن سال مذکور تولید آزمایشی خود را شروع نموده و پروانه بهره برداری شماره27133/6215/041151 مورخ 15/7/74 صرفا برای واحد 500 شانه و واحد تکمیل آن صادر شده و تاریخ بهره برداری مندرج در آن که نیمه دوم سال 71 تعیین شده مربوط به واحد اخیرالذکر می باشد و نه واحد 350 شانه ولی مجریان قرار هیأت تجدید نظر به این موضوع و همچنین به این مطلب که موافقت اصولی و یا تاریخ بهره برداری اساسا برای واحد تولیدی صادر و منظور می گردد و نه برای شرکت،توجهی ننموده اند و با اشاره به کارت شناسائی مورخ 19/2/69 که مربوط به واحد قبلی 350 شانه بوده درآمد واحد 500 شانه این شرکت را مشمول معافیت ماده 132 اصلاحی ندانسته اند.

2- هیأت حل اختلاف مالیاتی بدوی با قبول قسمتی از اعتراضات این شرکت و ضمن اعطای معافیت مالیاتی ماده 132برای مدت 6 ماه، درآمد مشمول مالیات عملکرد 75 را به مبلغ463 010 593 2 ریال تعدیل نموده که پس از طرح اعتراض مجدد این شرکت در هیأت تجدید نظر،هیأت یاد شده که صرفا در اجرای بند 1 ماده 247 تشکیل گردیده و بدون اینکه مامور تشخیص مالیات ذیربط از رأی بدوی اعتراض نموده باشد، برخلاف تبصره 3 ماده 247 درآمد مشمول مالیات تعدیل شده در مرحله هیأت بدوی را با استناد به گزارش مجری قرار به مبلغ 908 599 359 3 ریال افزایش داده است.

3- گزارش مجریان قرار دائر بر تائید میزان فروش برآورد شده توسط حوزه مالیاتی و با تاکید بر اینکه میزان فروش تعیین شده با توجه به ظرفیت و توان تولید ماشین آلات بوده مغایر با ماده 152 قانون مالیاتها می باشد زیرا در ماده مزبور از جمله قرائن تعیین شده ” میزان تولید در کارخانجات” ملاک است و نه ظرفیت و توان تولید ماشین آلات و فروش واقعی سالانه مد نظر قانونگذار می باشد و نه فروش برآوردی حوزه.

4- مجریان قرار ضمن قبول اینکه این شرکت به دلیل نداشتن واحد ریسندگی مشمول ضریب 13% مورد محاسبه حوزه نمی باشد مع الوصف به جای استفاده از ضریب 8% بافندگی برخلاف مقررات تبصره 3 ماده 154 راسا پیشنهاد نموده اند که با توجه به وجود واحد تکمیل از ضریب 10% استفاده شود. چنین ضریبی در دفترچه ارزش معاملاتی وجود ندارد و صرفا در بند الف ردیف مربوطه برای کارخانه تولید فرش ماشینی دارای مراحل ریسندگی و بافندگی و تکمیل ضریب 13% و در بند ب آن ردیف، ضریب بافندگی به طور عام یعنی چه با تکمیل و چه بدون تکمیل 8% مشخص شده و الا در غیر این صورت برای هر کدام از این حالات ضریب خاصی تعیین می گردید به ویژه آنکه ریسندگی و بافندگی دو رکن اساسی تولید هستند و تکمیل با نقشی جانبی صرفا در مرحله بافندگی وجود دارد.

5- هیأت تجدید نظر معافیت موضوع تبصره 4 ماده 132 را که ممیز مالیاتی اعطاء و در برگ تشخیص منظور نموده به استناد گزارش مجریان قرار کان لم یکن اعلام و به درآمد مشمول مالیات شرکت افزوده است و به جای حل اختلاف بدون رعایت تبصره 3ماده 247، خود اختلاف دیگری ایجاد نموده.

6- مجریان قرار درآمد حاصل از صادرات فرش را مشمول 50% معافیت موضوع ماده 141 دانسته اند در حالیکه برابر ماده مذکور 100% درآمد حاصل از صادرات محصولات تمام شده صنعتی از مالیات معاف است. لذا با توجه به مراتب مزبور و به لحاظ اینکه هیأت تجدید نظر بدون اعتراض حوزه مالیاتی به رأی بدوی با نقض رأی بدوی درآمد مشمول مالیات شرکت را افزایش داده و نیز به علت عدم رعایت مواد 237، 248، 132 و تبصره آن، 153و تبصره 3 آن،244 و 141 و تبصره 3 ماده 247 و نقص آشکار رسیدگی تقاضای نقض رأی صادره و رسیدگی مجدد را دارد.

رأی:واخواهی مودی نسبت به الف- میزان فروش منظور شده توسط حوزه ب- معافیت صادرات موضوع ماده 141، به لحاظ رسیدگی مجریان قرار صادره از هیأت های حل اختلاف مالیاتی بدوی و تجدید نظر که گزارشهای تنظیمی آنها در خصوص موارد مزبور منطبق با قسمت اخیر تصویب نامه شماره 54914/ ت/ 552/ هـ مورخ 223/12/71 هیأت وزیران و از کفایت رسیدگی نیز برخوردار بوده مردود و از این حیث ایرادی به رأی هیأت تجدید نظر وارد نمی باشد لکن اقدامات هیأت مذکور در موارد ذیل :

1- عدم رعایت تبصره 3 ماده 247 قانون مالیاتهای مستقیم در نقض رأی بدوی و افزایش درآمد مشمول مالیات شرکت نسبت به ماخذ مندرج در رأی بدوی در حالیکه پرونده امر در اجرای بند 1 ماده مذکور در هیأت یاد شده مطرح و مامور تشخیص مالیات ذیربط اعتراضی به رأی بدوی به عمل نیاورده است.

2- حذف معافیت مالیاتی موضوع ماده 132 اصلاحی منظور شده توسط هیأت بدوی نسبت به درآمد شش ماهه اول سال 75 حاصل از فروش تولیدات واحد فرش 500 شانه و واحد تکمیل، با توجه به بند 1 فوق و ایجاد حق مکتسبه برای مودی.

3- حذف معافیت موضوع تبصره 4 ماده 132 اصلاحی منظور شده توسط حوزه مالیاتی مربوط،(که با توجه به برخورداری مودی به شرح بند2 فوق از معافیت مالیاتی شش ماهه اول سال 75، صرفا نسبت به درآمد مشمول مالیات شش ماهه دوم سال مذکور و حاصل از فعالیتهای مندرج در تبصره4 ماده یاد شده قابل اعمال می باشد).

4- عدم رعایت تبصره 3ماده 154 در اعمال ضریب 10% پیشنهادی مجری قرار هیأت تجدید نظر مخدوش بوده و مغایر با مقررات قانونی می باشد لذا رأی مورد واخواهی بنا به جهات فوق نقض و پرونده امر جهت رسیدگی مجدد به هیأت موضوع ماده 257 قانون مالیاتها احاله می گردد.