عدم رعایت ماده ۱۳۲ در مورد پروانه بهره برداری مکمل- منبع مالیات: اشخاص حقوقی- اداره کل مربوط: اصفهان
شماره: ۵۰۴۴/۲۰۱
تاریخ: ۲۳/۰۶/۱۳۸۱
پیوست:
شماره وتاریخ رأی مورد واخواهی: ۳/۷۴۹-۳۰/۸/۱۳۸۰
مربوط به مالیات: اشخاص حقوقی
سال عملکرد یا تعلق مالیات: ۱۳۷۷
شماره حوزه مالیاتی: ۲۰۱۵۲۱
شماره سر ممیزی مالیاتی: ۲۰۱۵۲
اداره: سازمان امور اقتصادی ودارائی استان اصفهان (شهرستان اصفهان)
تاریخ ابلاغ رأی: ۱۲/۹/۱۳۸۰
شماره وتاریخ ثبت شکایت: ۸۳۰۵/۴/۳۰-۱۲/۱۰/۱۳۸۰
خلاصه واخواهی: پروانه بهره برداری شماره ۱۳۰۹۹۷۶/۰۴۱۴۶۷۵ مورخ ۱۵/۱۲/۱۳۷۷ برای تولید هگزان وپارافین مایع وپروانه بهره برداری شماره ۱۳۰۹۹۸۶/۰۴۴۲۳۷ مورخ ۲۴/۴/۱۳۷۷ جهت تولید حلال هپتان وحلالهای آیزوپارافینیک صادر ودرآمد حاصل از تولیدات فوق مشمول معافیت ماده ۱۳۲ قانون مالیاتهای مستقیم می باشد. هیئت حل اختلاف مالیاتی تجدید نظر بر اساس گزارش خلاف واقع کارشناسان با اشاره به اینکه پروانه های بهره برداری مکمل است ونیز بیان اینکه شرکت از معافیت ماده ۱۳۸ استفاده نموده، شرکت را از معافیت فوق الذکر محروم کرده، در حالیکه اولا پروانه مکمل همان پروانه واقعی است، ثانیا ذخیره های طرح و توسعه سالهای ۱۳۷۴و۱۳۷۵ توسط حوزه مالیاتی برگشت شده وشرکت از آن استفاده ننموده وفقط از ذخیره سال ۱۳۷۶ که مربوط به تولید تینر روغنی بوده استفاده نموده وبه این ترتیب مانعی بر سر راه شرکت جهت استفاده از معافیت ماده ۱۳۲ وجود ندارد. ضمنا شرکت یک در هزار فروش را در اجرای بند ب تبصره ۶۷ قانون برنامه دوم توسعه اقتصادی، اجتماعی وفرهنگی جمهوری اسلامی ایران به حساب خزانه واریز کرده که به عنوان هزینه قابل قبول مورد پذیرش واقع نگردیده.
بنا به مراتب به رأی شماره ۳/۷۴۹ مورخ ۳۰/۸/۱۳۸۰ هیئت حل اختلاف مالیاتی تجدید نظر اعتراض داشته، درخواست نقض آن را دارد. (مشروح مطالب در هشت صفحه ضمیمه پرونده است.)
رأی: شعبه هفتم شورای عالی مالیاتی پس از مطالعه مشروح شکایت شاکی وملاحظه وبررسی اوراق پرونده به شرح آتی انشاء رأی می نماید:
اولا دلیل هیئت حل اختلاف مالیاتی تجدید نظر مبنی بر اینکه پروانه های شماره ۱۳۰۹۹۸۶/۴۴۲۳۷ مورخ ۲۴/۴/۱۳۷۷ و ۱۳۰۹۹۷۶/۰۴۱۴۶۷۵ مورخ ۱۵/۱۲/۱۳۷۷، که جهت تولید هپتان و ایزوپارافینیک وهگزان وپارافین مایع صادر گردیده، مکمل پروانه اصلی بوده و آثار آن در عدم استحقاق استفاده از معافیت مورد ادعای مودی تشریح نگردیده، ثانیا استدلال هیئت در عدم اعطاء معافیت مورد درخواست، به لحاظ استفاده شرکت مودی از معافیت مذکور در بند الف ماده ۱۳۸ اصلاحی مصوب ۷/۲/۱۳۷۱ قانون مالیاتهای مستقیم نشان از وارسی همه جانبه موضوع نداشته، ثالثا راجع به ۰۰۱/۰ درآمد موضوع بند ب تبصره ۶۷ قانون برنامه پنج ساله دوم توسعه اقتصادی، اجتماعی وفرهنگی جمهوری اسلامی ایران نظر هیئت به اینکه ۰۰۱/۰ مزبور مربوط به سال مورد رسیدگی نبوده ومالا عدم کسر آن از درآمد مشمول مالیات، صرفا به دلیل یاد شده، با مفاد بند ۲۷ ماده ۱۴۸ قانون مالیاتهای مستقیم مصوب اسفند ۱۳۶۶ مطابقت ندارد.
بنا به مراتب فوق به رأی مورد واخواهی ایراد وارد است وشعبه ضمن نقض آن پرونده را به هیئت حل اختلاف مالیاتی دیگر احاله می نماید تا با رعایت مقررات موارد را مورد رسیدگی لازم وکافی قرار داده ودر هر مورد به طور مستدل، نفیا یا اثباتا اظهار نظر واقدام به صدور رأی نماید.
